Tegenwoordig streven we allemaal naar snellere en efficiëntere online-ervaringen. HTTP/2 speelt hier een cruciale rol in. HTTP/1.1 heeft ons lang gediend, maar het is gevoelig voor problemen zoals traagheid bij het laden van pagina's en inefficiënt gebruik van bronnen. Dit is waarom HTTP/2 is ontwikkeld
HTTP/2 is de volgende stap in de evolutie van het HTTP-protocol. Het is ontworpen om de prestaties van websites aanzienlijk te verbeteren door slimme optimalisaties en efficiënte datatransmissie. Met HTTP/2 genieten websites van aanzienlijk verbeterde laadsnelheden en een soepelere gebruikerservaring. Dit door gebruik te maken van geavanceerde technieken zoals multiplexing, waardoor meerdere bronnen tegelijkertijd kunnen worden geladen.
Wanneer een moderne website door een browser wordt opgevraagd, worden vaak tientallen verzoeken (gemiddeld 80) naar de webserver verzonden om de website op jouw beeldscherm te tonen. Voor elk van deze verzoeken wordt een TCP-verbinding tot stand gebracht om de gegevensoverdracht te faciliteren.
In het geval van HTTP/1.1 kunnen meerdere verzoeken tegelijk worden gestart, afhankelijk van het type browser. Een potentieel probleem dat hierbij kan optreden, is dat een verzoek pas kan worden gestart wanneer een ander verzoek is voltooid. Dit fenomeen kan worden vergeleken met een wachtrij in een winkel, waarbij een klant met een lastige vraag anderen in de wachtrij laat wachten totdat deze klant is geholpen. Dit staat bekend als head-of-line blocking.
In HTTP/2 worden alle verzoeken samengevoegd en via één verbinding naar de browser verzonden. In het voorbeeld van de wachtrij wordt de klant met de lastige vraag geholpen, en tegelijkertijd worden ook de andere klanten in de wachtrij geholpen. Dit fenomeen staat bekend als multiplexing.
Bij het laden van een website worden alle bestanden, zoals HTML, CSS, JavaScript, afbeeldingen, enzovoort, ingeladen. Hierbij is de volgorde waarin deze bestanden worden ingeladen van groot belang. Als bijvoorbeeld een CSS-bestand pas aan het einde wordt ingeladen, kan dit leiden tot een website zonder vormgeving. Aan de andere kant kan het te laat inladen van JavaScript ervoor zorgen dat bepaalde functies op de website niet goed werken.
In HTTP/1.1 is het eenvoudig om de prioriteit van bestanden te bepalen met behulp van head-of-line blocking. In HTTP/2 is dit echter overbodig omdat alle verzoeken via één verbinding verlopen en moderne browsers zelf prioriteiten kunnen toekennen aan verschillende bestandstypen. Hierdoor is de volgorde waarin de verzoeken binnenkomen niet langer relevant.
Bij het opvragen van bestanden van een webserver wordt aanvullende informatie over de bestanden verzonden via HTTP-headers.
In HTTP/1.1 wordt voor elke HTTP-header een aparte verbinding gemaakt. In HTTP/2 worden daarentegen alle HTTP-headers gecomprimeerd (HPACK) en via één verbinding verstuurd. Het bijzondere is dat de HTTP-headers in HTTP/2 binair zijn, in tegenstelling tot de tekstuele HTTP-headers in HTTP/1.1. Dit maakt HTTP/2 minder gevoelig voor fouten en resulteert in snellere laadtijden.
In HTTP/1.1 worden bestanden pas ingeladen wanneer de browser ze specifiek opvraagt bij de webserver. In HTTP/2 worden bestanden daarentegen proactief ingeladen, zonder dat je ze expliciet opvraagt. Als je dus een andere webpagina bezoekt die bepaalde bestanden nodig heeft, zijn deze al ingeladen. Hierdoor kunnen ze direct worden gepresenteerd zonder dat er opnieuw een verbinding hoeft te worden opgezet.
Alle moderne browsers ondersteunen HTTP/2. Hieronder volgt een kort rijtje met de meestvoorkomende browsers en versies:
Hoewel het toenemend belangrijk is om SSL te gebruiken in het algemeen, is het technisch gezien niet noodzakelijk voor het gebruik van HTTP/2.
In de praktijk is de situatie echter iets gecompliceerder. Dit komt doordat vooraanstaande browsers zoals Google Chrome en Mozilla Firefox (samen goed voor een wereldwijd marktaandeel van 72%) het gebruik van TLS (SSL) verplichten bij HTTP/2. Er is dus (terecht) geen ontkomen meer aan.
